Cappadocia, Bayram, back to Ottaman Empire!

Een grip uit de afgelopenweken: Cappadocia, feesten van Bayram tot Halloween, back to Ottoman Empire.


Merhaba iedereen,

Hier weer een blog vanuit Turkije. Heeft even geduurd! Echt wel een behoorlijke tijd.. Sorry daarvoor! Er is in de tussentijd weer een hoop gebeurd. Ondanks dat heb ik de afgelopen twee weken ook bijna alleen maar geleerd, want er zijn nu mid-terms. Brace yourselves, a long blog is coming now!

Laat ik eens beginnen bij aantal weken geleden, de Bayram Holiday. Dat betekende een week vrij voor ons, en ik dacht eerst ook dat Bayram gewoon een woord was voor herfstvakantie. Dat is ook redelijk zo, de naam 'Bayram' gaat op voor alle Nationale feestdagen in Turkije. Maar in dit geval ging het om een Islamitisch feest en eigenlijk een van de meest belangrijke familiefeesten voor de Turken: Bayram is het Offerfeest. De gebruikelijke Arabische naam is 'Eid' en mensen zeggen dan 'Eid Mubarak' = 'Gelukkige Eid' (misschien komt dat voor sommigen eerder bekend voor, volgens mij komt het ook voor in de boeken van Khaled Hosseini als ik me niet vergis). Bayramınız kutlu olsun is dus de Turkse wens voor een 'blessed Bayram'. Waar gaat het feest nu eigenlijk om, het gaat erom dat je denkt aan de armen. Je slacht een dier en deelt het vlees uit of/en je geeft geld aan de armen. Het dier in de tuin slachten gebeurt overigens alleen nog in de kleinere steden/dorpen. Tegenwoordig laat je het de slager doen en krijg je het vlees kant en klaar thuis. Je kunt dus alleen een dier slachten als je daar het geld/budget voor hebt (vrij prijzig) maar je deelt het daarna dus weer uit aan mensen die het minder hebben. Maar sommige families doen dat dus nog in de tuin. Een dier. Slachten. (Ron jij zal wel denken, wat zielig!) Voor ons een ver-van-je-bed-show (het is zelfs verboden in Nederland, wat eigenlijk wel logisch ook als ik er zo over nadenk). De meeste studenten van de campus gingen dus die week naar huis om dit feest te vieren. Ze kopen dus een beest, meestal een koe, schaap, slachten dat in de tuin, geven een deel van het vlees weg aan de armen en houden een deel zelf om te eten. Ik kan me dus echt niet voorstellen dat je dat dan zelf doet, ik vertelde ook aan de mensen van, in Nederland zijn we echt ver verwijderd van dieren slachten, dat is echt iets wat de slager doet, dat zijn we echt niet gewend. Nouja, nu gebeurt dit dus ook niet dagelijks moet je je voorstellen. Goed, dat is dus het feest, en ik heb het helaas (of misschien gelukkig) ook niet meegemaakt want ik bleef op de campus en had geen Turkse vrienden die me hadden uitgenodigd om mee te gaan ofzo, maar het blijft natuurlijk ook familiefeest. Hierbij trouwens een link met mooie foto's van Bayram/Eid van over de hele wereld: http://www.buzzfeed.com/tasneemnashrulla/38-incredible-images-of-the-world-celebrating-eid-al-adha

Zoals ik al zei, wij maakten het feest niet mee, dus voor ons was dit gewoon een week vrij. En dat na drie weken les, het voelde echt alsof het nog steeds aan een stuk door vakantie was. Moet je je wel bedenken dat dit onze enige echte week vakantie is tijdens dit hele semester (nee, er is geen Kerstvakantie, want ze vieren hier geen Kerst, Captain Obvious). We zijn die week met een aantal mensen de stad wat meer gaan verkennen. Eindelijk gingen we naar Sultanahmet en heb ik de Blauwe Moskee en de Hagia Sophia gezien. Beiden zeer indrukwekkend en mooi, zie foto's op facebook. Verder zijn we ook weer naar Kadiköy geweest, de leuke minder toeristische buurt met overal barretjes, winkeltjes, smalle straatjes. Daar is het erg leuk om in zo'n gezellig barretje met zo'n typisch Turks interieur met tapijten met prints te zitten en thee te drinken en nargile (shisha, waterpijp) te roken. Aan het eind van de vakantie zijn we ook naar Cappadocië geweest voor vier dagen, georganiseerd voor echt een paar honderd studenten. Wauw, dat was echt zo mooi en indrukwekkend. Het is een gebied in het midden van Turkije en door de natuur gevormd. Voor foto's, again, zie facebook (of misschien plaats ik er nog een paar bij deze blog). In ieder geval, wat betreft Cappadocië, wauw, echt boven mijn verwachtingen uitgestegen. Het is daar zo indrukwekkend mooi, door de natuur dus gevormd, het bestaat uit een tufsteen landschap, ontstaan door uitbarstingen van de Dagi-vulkanen. Door lange tijd verweringen zijn er dus verschillende soorten landschappen ontstaan. Zo was er bijvoorbeeld een plaats met 'chimneys', schoorstenen, en een met een hele lange uitgestrekte vallei (Pigeon Valley). De trip was ook heel leuk om andere Erasmus studenten van andere universiteiten in Istanbul te ontmoeten. Een avond was er ook een Turkish night, wat stel je je daarbij voor? Ja, natuurlijk een buikdanseres. En raki, een hoop raki: de Turkse sterke drank die naar anijs smaakt en wit kleurt als je er water bij giet. En Turske muziek, gespeeld op zo'n Oosterse bağlama, zo'n soort gitaar met dat typische geluid. Ik heb echt heel erg genoten van de prachtige omgeving in Cappadocia, en van de mensen die ik heb ontmoet. Het enige minpunt aan de trip was dat de organisatie heel slecht was, maar dat zijn we inmiddels wel gewend in Turkije!

Zoals de titel al zegt, waren er ook een hoop feesten die we de afgelopen tijd hadden. Bayram was er en we hebben ook de Republieksdag op 29 Oktober meegemaakt. Dat was de dag dat de Republiek Turkije was gesticht door Atatürk in 1923, nu 90 jaar geleden. De Turken hier zijn heel erg op Atatürk gesteld. Hij was de man die Turkije een seculiere staat maakte, een staat waarin de wetgeving is gescheiden van religie, democratisch en een natie-staat. Hij moderniseerde Turkije en zijn ideeën over de staat of ideologie over Turkije worden het Kemalisme genoemd. De huidige regering van de Akpartij van Erdoğan wordt ervan 'beschuldigd' om het Kemalisme te ondermijnen en de staat meer Islamitisch te maken. Zo is er dus sinds een paar maanden de regel in gegaan dat winkels tussen 10:00 uur s'avonds en 06.00 uur 's ochtends geen alcohol mogen verkopen, onder het mom van 'volksgezondheid'. Ja ja, zeggen de mensen hier, dat is gewoon Islamisering. Wilders zou het helemaal eens zijn met deze term denk ik! Verder was het afgelopen zondag de dag dat Atatürk is overleden. Ook dat wordt herdacht en vooral in Ankara. Mensen moeten zelfs huilen en voelen zich echt verbonden met Atatürk. Overigens, er is inderdaad nog steeds veel kritiek op Erdoğan. Het gaat ook om de vrijheden van mensen die hier worden beperkt. Er is geen vrijheids van meningsuiting, tenminste er zijn veel politieke gevangen en journalisten worden erg in de gaten gehouden. Laatst waren er ook weer demonstraties in Ankara en werd er weer traangas en waterkanonnen gebruikt. Ik heb het er hier met mensen over gehad, en je kan zeggen (volgens Turkse mensen hier) dat de helft ongeveer anti is en de andere helft boeit het niet (rijke mensen, hebben niks te vrezen, en op deze school kan je heel open en kritisch zijn – wordt ook gestimuleerd - dus je leeft enigszins in een bubbel). Sommige mensen zijn wel echt met de protesten op Gezi park meegegaan. Ze vertelden dat het heel exciting was, en dat het een soort eenheids gevoel geeft. Traangas is verschrikkelijk en doet heel veel pijn, maar er waren ook vrienden die gauw kwamen aanspoeden met azijn (dat neutraliseert het). Of het ook verandert? Daar zijn mensen wel skeptischer over. Ook is er kritiek op de beperkte vrijheiden voor LGTB community. Zo had Erdoğan laatst gesproken dat hij vindt en wilt het verbieden dat mannelijke en vrouwelijke studenten bij elkaar wonen in private houses, en ook in de dormitories. Op onze campus is dat al zo, maar hij wil dat dus verder gaan doorvoeren, ook in de stad. Dat is een inbraak op privacy, een inbraak op je rechten, op je vrijheid. Nu moet je natuurlijk ook nagaan: dit is rechtstreeks ontkennen dat er homoseksuele mensen bestaan. Ongelofelijk toch. Maar ook dat gays hier toch niet 'bestaan': in de politiek kan je echt niet openlijk homoseksueel zijn als je verder wil gaan met je baan of stemmen of respect wil krijgen. Goed, zo kan ik nog wel doorgaan over de situatie hier, het is aan de ene kant een heel modern land, maar aan de andere kant is het nog totaal niet goed gesteld met de mensenrechten. Een voorwaarde voor Turkije om toe te treden tot de EU, en dat moet eerst goed zijn.

Verder met de feesten die er waren – Halloween! Eigenlijk zou ik dat veel te Amerikaans vinden (toch Ponch) maar goed, iedereen had er zo'n zin in en we gingen allemaal verkleed uiteraard. Foto's staan op facebook. Dat was ook een heel leuk feest kan ik zeggen. Eigenlijk kan ik er ook niks meer over zeggen dan dat het heel leuk was en dat mensen heel grappig verkleed gingen. Sam ging als een drag queen, wat wel redelijk disturbing was.. Die jongen is echt gek! Dat woord, disturbing, klopt echt in het Engels, ik weet even niet hoe ik het in het Nederlands moet uitleggen. Moet je maar foto's kijken ;) Er was ook een wedstrijd voor de best geklede mensen en Cherif die echt helemaal over de top was als Tonto van the Lone Ranger, hij had uiteindelijk gewonnen, en terecht. Ook hebben we in de stad een bar gevonden, Aylak Bar, met heel goedkoop bier (en dat is redelijk zeldzaam in Istanbul). Die bar is ergens in zo'n zijstraatje, daar heeft Ivan ons ooit eens heen gebracht, en nu komen we daar best vaak voordat we naar een club gaan of gewoon om daar de avond te zitten als het toch wel heel leuk blijkt te zijn. De barmannen kennen ons nu ook, ik hoorde van mensen die er afgelopen weekend waren dat ze hen gratis bier gaven en erbij gingen zitten. Een van de andere leuke barren is Eski Beyrut, met wereldmuziek: van latin tot balkan tot ska en reggae! Super leuk en iedereen danst daar met elkaar en gaat helemaal los uiteraard. Verder is the Machine favoriet, wat meer underground, eigenlijk gewoon een rechthoekige kelder als club en van die hele spacende lichten op het plafond. Daar draaien ze echt goede dubstep en techno.
Behalve de feesten, zijn we natuurlijk ook voor meer sightseeing gegaan. Ortaköy is een van de wat chiquere wijken, waar je een supermooi uitzicht hebt over de Bosporus en de brug is daar dichtbij (de brug komt ook uit in dat stadsdeel aan de Europese kant). Daar kun je de lekkerste Kumpir eten. Kumpir is een gepofte aardappel die ze opensnijden en dan werkelijk volstoppen met van alles. Heerlijk en zo vullend! Als je dan naar het stadsdeel Bebek gaat, zie je de echte rich & famous. De auto's daar, halleluja. Maar wij gingen daar ook heen voor het mooie uitzicht en om Waffle te eten! Verder, samen met Maëlle en Jérôme en nog een aantal andere exchange students, en ook Turkse mensen, zijn we ook naar de Princess Islands geweest. Dat zijn 4 eilandjes in de Zee van Marmara (als je dus de Bosporus uit bent kom je in die zee terecht) en lijken veel op Griekse eilanden, en wij zijn er naar twee geweest tot nu toe. Het waren plekken waar vroeger de minderheden woonden, die niet zo welkom waren in Istanbul of Turkije in het algemeen (Grieken, Armeniers, zigeuners, etc.) en vandaag de dag zijn ze erg fijn om even uit het drukke stadsleven weg te gaan (gaat niet voor ons op want wij hebben die fantastisch relaxte campus natuurlijk al). Maar goed, het is wel leuk, op een van die Islands kan je fietsen huren, rondfietsen, of je kan zitten in zo'n paardenkar. Wij gingen natuurlijk fietsen. Dat was op Büyükada, en al een tijdje geleden, maar de Bürgazada was dus met de exchange en Turkse studenten en daar hebben we gewoon rondgelopen.
Vorige week zondag hebben we ook de loop over de Bosporusbrug en door Istanbul gedaan, een run van 10 kilometer. Voor een keer is de Bosporus gesloten voor auto's en kun je er over heen lopen of rennen als je meedoet aan de run of de marathon. Mensen komen van over de hele wereld om mee te doen, aan de 8, 10, 15 of 42 kilometer. Sommigen gaan er echt voor, anderen vinden het leuk om gewoon over die brug te lopen en foto's te maken. Het was echt fantastisch om over de brug te rennen met het uitzicht en door de stad was het ook niet verkeerd om te rennen. Misschien had ik dat nog niet verteld, maar ik heb me per ongeluk opgegeven voor de hele marathon.. Wat, hoe kan dat nou weer?! Denk je nu. Ik had gewoon niet goed gelezen toen ik me online aanmeldde, en toen ik dacht dat ik nog een optie kon kiezen, stond er: “Gefeliciteerd, u heeft u zojuist ingeschreven voor de Istanbul Marathon van 42 km!” WAT. Haha, omg! Toen heb ik nog geprobeerd om het te veranderen en heb ik gebeld en gemaild naar de organisatie, maar niets hielp, eenmaal ingeschreven betekent ingeschreven. En sommige mensen hier om me heen zeiden toen van, nou, dan moet je maar de hele marathon rennen, ga maar beginnen met trainen! En ik bleef volhouden, nee, ik kan het wel veranderen. Dus ik heb niet eens echt getraind ervoor en toen heb ik uiteindelijk toch 10 kilometer, samen met de rest, gerend. En dat toch wel in een uur en 5 minuten :) Kortom, dat was ook weer een leuke ervaring.
Het weer wordt is trouwens nog redelijk goed, het is overdag zo'n 18 graden, zonnig. Twee weken geleden kon je nog gewoon zonder jas of zelfs alleen in shirt chillen op het gras hier ! Okee, 's avonds koelt het dan wel weer af, maar goed, nog steeds niet zo erg als bij jullie in dat koude kikkerlandje (of bij Wessel in Canada, die al sneeuw heeft hè, Wes).

In de tussentijd ben ik al een stuk meer gewend aan het leven hier. Ik ben niet zo gestressed meer door alle dingen die je dan in het begin moet regelen. Ik heb hier m'n plekje en mensen met wie ik veel omga, zijn Valentin, Sam, Kristina, Ivan, Olle, Maëlle, Dilara en Kübra. Tuurlijk zijn er nog veel meer mensen die je hier om je heen hebt, maar met hen klikt het het meest. Stelletje idioten. Ondanks dat ik wat meer gewend ben hier, ontdek ik, elke keer dat ik naar de stad ga, toch weer mooie en nieuwe dingen. En er is nog steeds zoveel te beleven, ik denk dat je die stad niet leert kennen al woon je er al twintig jaar! Nou, misschien Joost wel, maar dat is Joost. Verder zijn de vakken ook erg interessant. Ik volg nu Globalization & International Relations, Migration & Citizenship, International Relations Theory en Law & Ethics. Wat ik volgens mij al had genoemd in m'n andere blog, is dat het hier heel anders werkt, het is veel schoolser. Je zit in kleine klassen met ongeveer 30 man en er is veel meer interactie. De docenten zijn ook veel enthousiaster en betrokkener dan de docenten aan de VU kan ik zeggen. Met Migration & Citizenship hebben we al een aantal heftige discussies gehad. Het is echt heel interessant, het zijn precies dingen die je hier tegen komt en in Nederland. Onderwerpen als racisme, discriminatie, de problemen met integratie en bepaalde reguleringen ten opzichte van buitenlanders komen dan aan bod (en natuurlijk de theorieen erachter maar daar zal ik niet dieper op in gaan nu). Ik heb al twee cijfers terug en kan met trots zeggen dat ik voor een 78% heb gehaald en voor de andere 90%! Haha, dus er wordt toch wel geleerd hier hoor ;) Ondanks dat de foto's dat niet echt laten zien.

Zo, dus na afgelopen twee weken, was er weer even tijd om naar de stad te gaan! En dat hebben we ook gedaan ook. Vrijdags was het natuurlijk party dag, we gingen uit naar “onze” kroeg en daarna naar de Machine. Verder kwam Anouk afgelopen weekend langs in Istanbul. Zij zit ook op de VU en zou eigenlijk ook op exchange naar Istanbul gaan, maar dit is door bepaalde redenen niet doorgegaan, en nu wilde ze Dilara, Nynke en mij graag opzoeken. Dus hebben we afgelopen weekend lekker veel sightseeing gedaan. Nynke is met haar naar de Gote Bazaar en de Blauwe Moskee geweest, en Dilara en ik hebben haar daarna meegenomen naar een bar vlakbij de Galatatoren met uitzicht over de stad, en Taksim met zijn drukke, metropolitaanse (is dat een woord?) straat Istiklal. Daar hebben we Baklava gegeten. Vervolgens zijn we naar de Hammam “Çemberlitaş” gegaan en BOY wat was dat nodig! Al onze kreupelheid en onze vermoeidheid hebben we eruit geweekt, gewassen en geschrobt. Het was eigenlijk Anouks idee om daarheen te gaan en Dilara en ik stemden daar maar al te graag mee in. De Hammam stamt uit 1584 en is dus.. heel erg oud en in zo'n coole stijl. Het is wel vlakbij Sultanahmet, dus erg toeristisch. Alleen niet op zaterdagavond natuurlijk, wanneer wij er heen gingen was er niemand! Stel je voor, zo'n hammam met van die hele oude verweerde tegels, in een hele grote ronde ruimte, met kleine kamertjes met in de ingang zo'n uivormige boog en daar waar je jezelf kan wassen in mooie gootstenen. En in het midden van de ruimte is een hele grote ronde, stenen “tafel” waar iedereen met z'n handdoekje op kan liggen en daar wordt gemasseerd.. Hmm, we kregen zo'n echt Hammam behandeling, zo'n schrobbeurt en massage met een zeepzak. Weetjewel. Veel zeep, veel zachtheid en ontspanning. We hebben echt nog twee uur daarna gechilld, in het het bubbelbad gelounged en een baantje getrokken in het zwembad. Word je al jaloers? Ja, doe maar. Wij hadden het wel echt verdiend na afgelopen twee drukke maanden! Daarna waren we ook zo rozig dat we naar huis zijn gegaan in plaats van uitgegaan haha. De volgende dag was het ook weer een druk programma, Anouk ging eerst naar de Hagia Sophia en we ontmoetten haar daarna bij het Topkapı Paleis, het paleis van de Sultan en zijn harem. Zo groot, zo indrukwekkend en mooi. Natuurlijk had de Sultan ook het beste uitzicht over de stad. Ik denk dat we daar wel 2,5 uur hebben rondgelopen. We zijn daarna naar Ortaköy gegaan om Kumpir te eten (de gevulde aardappel met van alles erin) en met de ferry terug naar Kadiköy voor wat nargile en gezelschap van Sam, Kristina en Valentin. Dat was een leuk en druk weekend!

Ten slotte wil ik nog zeggen dat ik heel blij ben dat ik ervoor heb gekozen om naar Turkije te gaan, en naar Istanbul. Deze cultuur is echt anders dan de Nederlandse of Europese als je dat zo zou kunnen duiden. Istanbul is, nogmaals, natuurlijk ook echt een geweldige stad. Ik hou van deze stad. Het leeft er altijd, en je kan je je geen moment vervelen daar, de gebouwen, het water, de brug en alles bij elkaar. En ook op de campus heb ik het echt naar m'n zin, met alle leuke mensen om me heen. Oh nu moet ik gaan, nog even leren in de bibiotheek en daarna naar ANJELIQUE, een van de topclubs in Istanbul met uitzicht over de Bosporus. We gaan even fancy doen hoor, toedeloe!

Liefs, Lisa