Downtown, Konya, Do they know it's Christmastime!

Hallooootjes iedereen,

Er zijn weer een paar weken voorbij gegaan, en ook komt Kerst eraan, Nieuwjaar, en de laatste weken voor de finals.. Dus ik dacht, dan kan ik tussendoor wel even een blogje schrijven. Dit keer over de afgelopen weken die ik in de stad heb doorgebracht: why don't we rent a hostel downtown? Stefano riep al een paar keer: 'noooo, we cannot-e- waste timeee by ooownly partying and sleeping in the weekeeend!' (met een Vet Italiaans accent) En geef hem eens ongelijk? We zijn hier maar een paar maanden dus we kunnen inderdaad geen tijd verspillen daarmee.

Om nog even terug te komen op waar ik vorige keer m'n blog mee eindigde: die zogenaamde super club "Anjelique". Die staat in de top 10 van clubs in Istanbul etc. Nou, valt toch wel vies tegen. Het is natuurlijk een chique club, maar wat nou als je een tas wil mee nemen zoals Dilara en Kübra wilden doen en die weigeren ze dan aan te nemen bij de garderobe.. DJ's waren wel goed, maar wat nou als ze je wegsturen bij een tafeltje omdat die is 'gereserveerd'? Heb ik het niet over een eettafel maar over een statafel! Haha, nog nooit meegemaakt. En je kan er toch niet helemaal losgaan zonder te worden aangekeken. Heb ik toch liever de Machine, die underground club, dan zo'n chique club :). Oh, pluspunt was wel het goede gezelschap waarin was en het mooie uitzicht op de Bosporus!

Die weken erop gingen voorbij met leren voor de volgende midterms en ondertussen potjes voetbal gespeeld met een toernooitje. Dat weekend erna hadden we leuke feestjes; een Casino Feestje (beetje karige casinospelen, maar veel mensen waren wel dressed up, dat dan weer wel). Dat weekend hebben we ook een Hostel Downtown geboekt, wat heel cheap is en zoveel beter dan terug komen naar de campus! In het weekend gaan er namelijk shuttles om 3 uur terug, dus moet je daar altijd op letten om die te halen, en de volgende dag is het irritant om ook op de tijd te letten om terug te gaan naar de stad. Dus in het weekend is het leuk om dan een hostel te nemen. Je wordt wakker, neemt een douche (of nouja, dat is natuurlijk je eigen keus, maar hee dat lijkt me wel fris zo na uitgaan), en hop je staat binnen 2 minuten in Istiklal Caddesi - Main Street of Istanbul! Het is zelfs net zo goedkoop als de shuttle heen en weer nemen naar de stad. Goed, dat weekend hebben we dus lekker sightseeing gedaan: Dolmabahce paleis eindelijk gezien (wauw, zo mooi! echt een van de mooiste paleizen die ik heb gezien. als je zo omhoog loopt de trap op vanaf de entrance hal, zie je die Kristallen kandelaar hangen, en krijg je zo'n "hahhhhhhhh, this, is, heeeeaven" gevoel!), we zijn verder naar het Istanbul Modern Museum of Art geweest. Dit is ook een van de hoogtepunten tot nu toe. Wauw, wat een collectie ze daar hebben. Ik ging er helemaal in op. Ik fantaseerde dat ik zelf ging schilderen, en ik deed allemaal inspiratie op. Ik moet echt weer gaan schilderen als ik terug ben! Wat een mooie werken. Ik was die dag met Giulia, Viviana en Stefano. En we waren daar denk ik wel 1,5 uur in dat museum en ik wist dat Stefano na een uur ofzo al was uitgegeken, maar hij liet ons op ons gemak rondlopen. Maar hij zei wel dat hij honger had. haha, dus ook toen we buiten waren en weg liepen richting een eettentje, vroeg hij: "And, did you like the museum?" Ik zei dat ik het echt geweldig vond en echt een inspiratie. Hij zei: "Oh well, then you have to come back for sure, did you know there was also a first floor with more works? No probably not ey, I didn't want to tell you 'cause I was hungry :D". Nohhhh that basterd! Ik had het inderdaad niet gezien! Nouja, ik moet het museum dus nog een keer bezoeken om de rest van de collectie te zien. Wat ik waarschijnlijk met papa mama en Joost ga doen, die komen zondag al hierheen om mij op te zoeken. Die avond kwamen Valentin, Kristina en Sam ook naar de stad toe om met ons naar het Red Bull Festival te gaan, waar we een nieuw bandje Wild Beasts zagen, en daarna los gingen op deephouse van T.E.E.D. (Totally Extinct Enormous Dinosaurs). Was goed! De volgende dag zijn Olle, Stefano en ik naar Pierre Loti gegaan, waar je het mooiste uitzicht van de stad hebt. Pierre Loti was een Franse dichter en hij zat altijd op een heuvel en schreef vanaf daar, hij vond dat je vanaf daar het mooiste uitzicht over de stad hebt. Ik kan hem geen ongelijk geven. Geweldig. Het ligt in de Golden Horn en je kan echt ver kijken, helemaal naar de Galata Tower. Maar dat zegt jullie vast niks :D Die avond heb ik trouwens ook het allerlekkerste eten tot nu toe in Turkije gegeten! In zo'n authentiek Turks restaurant, waarschijnlijk wel zeer toeristisch met allemaal traditionele decoratie, en een vrouw zit daar altijd voor het raam (nee niet wat je denk); ze maakt daar van deeg "manti" --> een soort ravioli. Maar dat is de context, en niet het eten waar ik het over heb, ik heb het nu over Kavurma.. HMMMMM! Lamsvlees, met rijst, groenten en een soort kruidige olie saus. Het is echt geweldig, je moet het echt eten hier. Het is vullend, en dus zou je het langzaam moeten eten, maar het is zo lekker, dat je gewoon gaat van HMM omg dit is zo lekker, omg ik zou dit langzaam moeten eten, maar het is zooo lekker!! Dat dus :D.

Verder hebben we nog een Turkish-Greece Night gedaan. Dat was zo leuk; een combinatie van Turkse en Griekse cultuur. We aten Turkse Meze, dat zijn kleine voorgerechtjes, en we dansten op Griekse muziek. Cirtaki. Uiteraard met de traditionale borden gooien! De Griekse meisjes waren helemaal trots en lieten hun nationale dans zien, en wij deden natuurlijk mee. Raki en Ouzo, sterke dranken die similar zijn, naar anijs smaken en gewoon niet te zuipen. Andere mensen dachten daar anders over. Gaat snel, kan ik je wel zeggen. Binnen een uur waren er een hoop mensen redelijk kachel! Het was een leuke avond ! Jammer dat ik het te druk had met dansen, dus ik heb geen foto's gemaakt.

Afgelopen weekend ben ik voor het eerst sinds 2 maanden buiten Istanbul gegaan: ik ben met Ruben en Giulia naar Konya gegaan. Dat had ik trouwens de dag voordat we erheen gingen pas echt besloten en m'n kaartje gekocht, Ruben had me al eerder meegevraagd, maar ik zat maar te twijfelen. Uiteindelijk heb ik gekozen mee te gaan: leuk om eens iets anders in Turkije dan Istanbul te zien! Konya ligt ongeveer in het midden van Turkije en is de op 7 na grootste stad van Turkije met iets meer dan 1 miljoen inwoners. Het is een hele religieuze stad. We gingen erheen met het vliegtuig, en jahoor, flight got cancelled. Vanwege de Fog, de mist. We zagen dat pas op het vliegveld op het scherm,, shit! Gelukkig kwamen we een meisje tegen dat ook naar Konya moest en ons hielp met de vlucht om te boeken naar Ankara. Die vlucht ging op dat moment al over 40 minuten, je kan je voorstellen dat we ons een beetje liepen te stressen. Op z'n Turks drong ze voor in de rij, en zo kwamen we gauw aan nieuwe tickets (tsja, echt Turks is dat). Dus, vlucht gehaald! Vanaf Ankara een trein gepakt en gelukkig waren we dus toch in Konya, een paar uur later dan gepland, maar we waren er! In deze stad lijkt de tijd 20 jaar te hebben stil gestaan en het is heel religieus. Dat merkten we aan verschillende dingen, de kledingwinkels waren erg oldfashioned, veel vrouwen lopen in hoofddookjes, rokken tot aan de enkels, winkels met neonlichten en heel cheap eruitziend (denk: asia), s' avonds waren er alleen mannen op straat, en in het cafee werd er geen alcohol geschonken! Iedereen dronk thee op zaterdagavond :D. Ook weer eens wat anders! We hebben er verder natuurlijk wel even sightseeing gedaan. De stad staat bekend om "whirling dervishes", wat een dans is met ronddansende mannen met een jurk. Dat klinkt heel raar, maar het gaat erom dat zij dichterbij Allah staan: The Sema represents a mystical journey of man's spiritual ascent through mind and love to the "Perfect". Turning towards the truth, the follower grows through love, deserts his ego, finds the truth, and arrives at the "Perfect". He then returns from this spiritual journey as a man who has reached maturity and a greater perfection, able to love and to be of service to the whole of creation. Met deze dans willen zij dat dus bereiken. Mevlana Order is een tak van de Islam, en wij hebben het Mevlana museum bezocht wat ook bestaat uit een Moskee met tombes. Het was erg mooi en anders dan de "normale" moskees die je in Istanbul ziet. Verder hebben we de archeologische site gezien van Çatalhöyük, waar een van de oudste menselijke geschiedenis is te vinden, 8800 jaar geleden! Neolitische opgravingen en vindingen van een oude stad. Die middag hebben we het Keramiekmuseum bezocht en scholen waar ze Islam en Natural Sciences leerden. Daarna hebben we nog Etliekmek gegeten: een soort rechthoekige pizza belegd met vlees en kaas en wel 1 meter lang :D en echt verrukkelijk, ohh wat was dat lekker, die staat denk ik wel in m'n top 5. Wat we vermoedden was, dat de mensen in dat eettentje nog nooit of bijna nooit toeristen hadden gezien. Giechelend vragen waar we vandaan kwamen en of we met ze op de foto mochten. Volgens mij vonden ze Giulia en mij ook wel leuk, opeens kwamen er wel 10 jongens naar ons toe om met ons op de foto te kunnen (ze hadden denk ik even gebeld naar hun vriendjes: HEE TOERISTISCHE CHICKIES! Want ik hoorde ze de hele tijd Italiana, Italiana, Hollanda, zeggen) haha! Dat was grappig. Het hele weekend was het trouwens min 6 graden!! Het was ijzingwekkend oud, maar wel een heel leuk en interessant weekend. Oh ik vergeet er nog aan toe te voegen dat onze terugvlucht OOK werd gecancelled... wat een pech! weer door de fog, en ik hoorde trouwens dat het gewoon toevallig was dat het precies dit weekend zo slecht weer was, normaal is dat niet in Konya. We moesten toch echt terug zijn op maandag voor lessen en voorbereidingen en we wilden ook niet weer de vlucht missen: stel je voor dat we nog Kerstavond zouden missen ofzo! Dus hebben we maar een 8-uur durende busrit gepakt. Comfortabel is anders. Gelukkig krijgen we het geld terug van de vlucht :)

Dan nog even een laatste puntje. Ik ben echt heel moe, maar ik dacht, ik moet echt die blog voor Kerst afhebben. Dus ik typ nu heel snel en ik wil het afhebben, maar ik wilde dit nog meegeven. Het is echt vreemd om in dit land te leven en daardoor geen Kerst gevoel te krijgen. Het is over 2 dagen Kerst maar ik heb echt niet dat gevoel! Er is geen versiering niks, in de stad niet, in de campus niet, not a single fuck is given. Nobody cares. Logisch, er wordt hier geen Kerst gevierd. Alleen in de Starbucks is het een beetje Kerst :p. Nouja, wij gaan er dus dan maar zelf wat van maken met de internationale studenten. We gaan morgen, de 24ste, met Valentin, Sam, Kristina, Ivan en Olle "Jul" vieren: Zweedse Kerst! Olle is Zweeds en volgens mij mist hij Kerst hier nog het meest van ons, hij heeft bij de Ikea inkopen gedaan en we gaan aan de Glogg (gluhwein), Pepparkakor (Ja, Ron, kan ik dat hier eten!! Maar niet zo lekker als jouw zelfgebakken natuurlijk) en wat andere lekkernijen. Zelf ga ik morgen ook wat maken, wat, dat is nog een verrassing. Ik kan nog even niet kiezen tussen zalmtaart of appelflappen. En de 25ste gaan we International Dinner houden op de campus, en ja, dan moet ik dus weer gaan koken! Oeps, ik weet niet wat ik moet koken, boerenkool met worst? Problem: waar vind ik hier in Istanbul boerenkool. Of nee, nog moeilijk, de worst?! Varkensvlees is verboden of zeer moeilijk te verkrijgen (sommigen hebben een vergunning) en is duur. Islamitisch land, oef! Zie je mij al een rookworst kopen voor 20 euro :D. Haha, nouja ik zie nog wel, het is pas over 1,5 dag, nog zat tijd toch, welja. En papa mama en Joost komen dus zondag voor een paar daagjes over! Nou pap, mam, bro, daar heb ik wel zin in hoor. Ik ga ze even rondleiden en laten zien hoeveel ik wel niet weet hier! Zal je zien, Joost weet natuurlijk weer beter de weg in 2 dagen tijd dan ik in die 3 maanden hier. Oud en Nieuw vieren we samen, en ergens na middernacht verkas ik met Joost naar een feestje waar m'n vrienden zijn!

Verder heb ik m'n vlucht geboekt voor 21 januari. Het voelt echt raar om dat te hebben gedaan. Ik stelde dat moment telkens maar uit, en ik vond het irritant om het definitief te doen: definitief weg hier bij iedereen, definitief terug naar huis! Maar nu voelt het beter om het moment te hebben bepaald en het te hebben geregeld.

Nou lieve vrienden, of andere mensen, of familie, of whoever reads this,
Ik wens iedereen fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar!!

Ga knallend 2014 in en may all your dreams come true ;)

LIEFS