Bijna naar huis. Het einde van een geweldige tijd.

Hallo iedereen,

Hierbij alweer m'n laatste blog over m'n exchange hier in Istanbul. Ik zal jullie nog trakteren op wat smeuige verhalen van de laatste tijd hier, en dan zal ik jullie weer terug zien in Dutchland. Joejoe! Afgelopen weken zijn echt voorbij gevlogen. Ik kan me herinneren dat ik dacht, oh, nog een maandje. Of nee, nog maar een maand? Shit, nog maar een paar weken! En dat is nu 'nog maar 4 dagen'. Wat is er allemaal gebeurd?

Kerst hebben we hier gevierd. En hoe. Ik kan het eigenlijk geen kerst noemen, we waren zeker samen met vrienden, maar niet met familie, en dat echt "Kerstgevoel" wat je hebt, wordt zeker gevormd door een kerstboom, kerstversiering overal, kerstlichtjes, en ook.. oneindig veel, irritante, zet-de-radio-gauw-uit-ik-word-gek-van KERSTLIEDJES. Ja, die heb ik echt gemist! Daarom heb ik, telkens als ik in m'n kamer terugkwam, snel SkyRadio XmasSpecial aangezet, met onbeperkt kerstnummers :D. Dus het gevoel kwam een beetje terug! In Turkije vieren ze dus geen kerst, en er is ook geen kerstvakantie dus sommige mensen hadden gewoon tentamens enzo. Had ik meer mazzel, de docent van een vak van mij heeft daar rekening mee gehouden omdat er zoveel exchange students in die klas zaten, heeft hij het tentamen een week eerder gepland. Kerstavond gingen we bij met Kristina, Sam, Valentin, Devin, Byron, Ivan, Julian bij Olle 'Jul' vieren, Zweedse Kerst. Compleet met de Ikea meatballs, met Peppar Kakor (gemberkoekjes, nee helaas niet de zelfgemaakte van Ronja dit jaar..), Glock (een soort Gluhwein) en we hadden zalm in de oven met dille, en aardappelen met jus, en salade, brood. Hebben we toch even staan kokkerellen. Wacht, ik vergeet nog, we hadden ook 2kg aan VARKENSVLEES. Dat is hier bijna niet te krijgen, islamitisch land, dus dat had ik tot dan toe niet gegeten. Je realiseert je niet hoeveel dingen er van varkensvlees zijn, en ik had toch wel de ham voor op je boterham gemist! En hoe kwamen we daar nou aan? Nou, connecties! Devins vader is de eigenaar van het enige legale porkfarm in Turkije! Dus dat kwam even goed uit, hij had zoveel lekker vlees meegenomen. En Valentin had Punsch gemaakt, hmm. Het was zoveel en zo lekker, ik kan wel zeggen dat we gewoon allemaal een food-coma hadden daarna, iedereen zat zo vol en viel half in slaap :p Erg gezellige kerstavond gehad. De volgende dag eerste kerstdag gevierd, we hebben hier op de campus een International Dinner gedaan. Iedereen had wat gemaakt van zijn home-country. Ik wilde eerst boerenkool met worst maken, maar ja, ze hebben hier geen boerenkool. Nergens te vinden. En worst is ook lastig, varkensvlees he. Ik had Devin kunnen vragen, maar geen boerenkool met worst zonder boerenkool! Dus ik had even rondgevraagd en Lieke kwam met het idee om appelflappen te bakken, en toen dacht ik hee dat is Nederlands, en lekker. Gemaakt, uitgedeeld, groot succes! Even goede reclame gemaakt voor NL. haha.

Een paar dagen na kerst kwamen papa, mama en Joost voor een bezoekje aan mij hier en de stad natuurlijk. Dat was leuk! Ze kwamen eerst hier naar de campus om even rond te kijken en toen gingen we met z'n allen naar een appartement vlakbij Taksim. Zondag kwamen ze aan, maar die vrijdag waren er nog zeer heftige protesten hier in Istanbul.. Het was echt heel groots hoorde ik, wij bleven aan de Aziatische zijde en hielden het in de gaten want we wilden misschien nog uitgaan, maar vrienden van ons die bij Taksim wonen, zeiden ons om er niet heen te gaan.. Waterkanonnen, traangas, rubberkogels, fireworks, alles. Vele mensen zijn die dag op straat gegaan om te protesteren, vanwege de corruptieschandalen die Erdogan en zijn regering heeft begaan. Nu is de situatie weer rustig, maar volgens mij gaat er een moment komen dat de regering het niet meer aankan. Kijk, als zij altijd hun waterkanonnen en traangas gebruiken, schrikt dat mensen wel af. Dat zijn echt geen grappige dingen: je moet zelfs azijn of citroen in je ogen doen om de pijn van traangas tegen te gaan.. kan je nagaan. Maar ik denk dat er een moment komt dat ze moeten toegeven aan het volk. We zullen zien, ik hou de situatie in de gaten hier.

Goed, familie kwam langs, oja, daar waren we! Wat leuker nieuws dan de protesten :p We hebben veel gezien en gedaan die dagen, en soms gingen papa mama en Joost s'ochtends ergens heen, en dan bleef ik natuurlijk lekker liggen, ja dag, ik hoef niet nog eens 3 uur rond te lopen in Top kapi paleis als ik ook kan slapen :D Maar ik heb ook nieuwe dingen gezien! Ik ben nu eindelijk in de Galatatoren geweest en in de Sulemaniye Moskee. Zoals ik al had voorspeld, wist Joost de stad natuurlijk al beter dan ik in een paar dagen, en wist hij natuurlijk al hoe je ergens heen moest lopen of waar dingen waren voordat hij er was geweest! Leuk weer! Nou ik moet zeggen, hij weet de stad denk ik even goed nu (ook al is hij natuurlijk niet over geweest zoals ik, gnagna). Maar wat mij dus 4 maanden kost doet hij in een paar dagen. Ik kon ze gelukkig wel goed rondleiden in de Turkse keuken, en die viel goed in de smaak bij die oudjes en bro. En we hebben natuurlijk oud & nieuw gevierd. We zijn die avond uit eten gegaan met z'n vieren, wat erg gezellig was en we hebben lekker gegeten. Oh, ik heb een nieuw favoriet gerecht hier!! Het was zoooo lekker, echt nog lekkerder dan Kavurma. Het gerecht heet "Sultan's favorite" en boy, die Sultan had gelijk, wat een goede smaak had die kerel. Het gerecht bestaat uit gekruide, gegrilde lamsvlees, mals, op een bedje van een soort ragout-saus, een romige, zachte, champignon saus en brood. Oh mijn god, deze combinatie is gouden! Je moet het eten als je in Turkije bent. Punt is alleen, dat ik denk dat het een creatie van het restaurant is en dat je nergens anders "sultan's favorite" zal vinden. In dat geval, kan ik je wel de naam van het restaurant geven: 'Siva Restaurant'. Voor als je ooit nog in Istanbul komt! Na dit geweldige diner, gingen we naar de Galatabrug om te genieten van het vuurwerk om 12 uur. Vuurwerk in Istanbul, wat is dat geweldig toch, wat stel je je daar toch iets geniaals en machtigs bij voor! Nou, ik kan je teleurstellen. Nou, eigenlijk waren wij teleurgesteld, ik weet niet of het jou wat uitmaakt. Het duurde nog geen 5 minuten, het vuurwerk, boven Taksim en boven Ortakoy, dat konden wij zien vanaf die brug, maar dat was erg ver voor ons. Het was niet zoals je verwacht, overal in de stad en om je heen en WAUW, nee! Wat een afknapper zeg! Later hoorde ik van Dilara dat het waarschijnlijk ligt aan het beleid van Erdogan, 'het schijnt' dat hij dit mindert omdat het een christelijke traditie is (en hij wilt het land islamiseren). Okee Erdo, thanks! Ga jij maar vuurwerk naar demonstrerende mensen gooien. Nou, jammer dan. We hadden alsnog een geweldige avond. Het was leuk, en Joost en ik gingen daarna nog naar een feestje waar al mijn vrienden van hier waren. Was leuk, was dronken, was goed ;) Papa mama en Joost bleven toen nog 2 dagen in de stad, en de tijd vloog voorbij. Het was erg leuk om ze te hebben gezien en te knuffelen natuurlijk, want dat gaat niet via skype.

De afgelopen twee weken heb ik me daarna eigenlijk bezig gehouden met de finals en essays die ik moest schrijven. Ik was ook ziek sinds Nieuwjaar, dat is nog steeds niet helemaal voorbij, maar de examens enzo zijn nu wel voorbij! Party!! Ja, dat hebben we inderdaad gedaan. Gisteren hadden we even goed gefeest in 360, de bekende club hier in Istanbul. De originele is in Taksim, in de Europese zijde, maar wij zijn naar die in de Aziatische kant geweest, in Kadikoy. 360 heeft een uitzicht over de stad, erg nice is het. Het feest was leuk, er waren ook nog oscar uitreikingen voor 'mr. Erasmus', leukste stel, best kisser, etc. Het was grappig gedaan. Sam werd 'party animal', natuurlijk! Die Engelsman die altijd dronken is toch ;)

Dan is het nu vandaag, en ik heb hier nog vier dagen te gaan. Mijn originele plan was om samen met mensen nog af te reizen naar een andere stad in Turkije, maar we beseften ons dat we nog souvenirs willen kopen en nog steeds een paar dingen willen zien in Istanbul. Bijvoorbeeld Istanbul Modern, daarvan moet ik nog steeds de helft zien, de eerste verdieping, BECAUSE SOMEBODY WAS HUNGRY LAST TIME. Dus we hebben besloten om te genieten van Istanbul de laatste dagen, en dan wordt het tijd om gedag te zeggen tegen iedereen hier. Oh, dat zal raar zijn. Ik heb al een paar goede vrienden gedag moeten zeggen, maar voor hun voelt het alsof ze nog steeds hier zijn en elk moment binnen komen lopen en zeggen whatsuppppp. Ik zit in de 'denial phase', de ontkenningsfase. Maar ik heb de afgelopen tijd heel intens beleefd en en zal mensen hier gaan missen. Vooral sommige vrienden, daar ben ik heel close mee geworden en heb ik zoveel om me heen gehad. Dat is denk ik ook een effect van op de campus wonen: je woont echt met mensen samen, je leeft hier. Tuurlijk ga ik iedereen thuis weer zien en daar heb ik ook veel zin in, maar het voelt toch alsof je een stukje van je leven achterlaat hier. Ik weet dat ik sommige van de mensen hier wel terug ga zien, en daarom wordt het niet een 'goodbye' maar een 'see you soon'. Amsterdam is erg populair onder de mensen hier (omg smoking pot is legal!! oh no, I mean, I love those nice canals you have there, en Van Gogh :D) haha. En ik weet van een paar dat ze ons gauw zullen opzoeken, of andersom. In ieder geval, met dat gedag zeggen, dat zie ik allemaal dinsdag wel. Voor nu, nog even van de laatste dagen hier genieten.

Mensen, ik zie jullie gauw!

Liefs xxx